18 آوریل 2014، مرگبارترین روز در تاریخ کوه اورست بود. این کوه عظیم که در مرز بین نپال و چین ایستاده است، بیش از 8848 متر ارتفاع دارد و بلندترین نقطه روی زمین است. تا به حال بیش از چهار هزار نفر به قله اورست رسیده‌اند و صدها نفر دیگر در این تلاش کشته شده‌اند.
در سال 2014، حدود پنجاه مرد در حال کوه‌نوردی بودند که ناگهان یک تکه یخ به اندازه یک خانه شکسته شد و به دامنه کوه سقوط کرد و بیشتر کسانی را که در مسیر خود بود را کشت. روزها مردم به امید یافتن بازماندگان در برف و یخ جستجو می‌کردند؛ اما سرانجام شانزده مرد جان خود را در این حادثه از دست دادند.
بیشتر کشته‌شدگان آن روز از شرپاها (مردم بومی منطقه) بودند. از نظر شرپاها، اورست به "چومولونگما" معروف است. این به معنای"الهه مادر جهان" است. آنها او را احترام گذاشته و محترم می‌دارند. در آن صبح جمعه سرنوشت‌ساز، چومولونگما به آنها - و جهان - قدرت وحشی کوه را یادآوری کرد.
هر ساله صدها نفر از سراسر جهان سعی می‌کنند قله کوه اورست را فتح کنند. بسیاری از این افراد ماجراجو، شرپاها را استخدام می‌کنند تا راهنمای آنها باشند. بدین ترتیب بسیاری از شرپاها، از این طریق امرارمعاش می‌کنند؛ اما صعود به اورست می‌تواند یک تجارت خطرناک هم باشد. ریزش بهمن (فروریختن توده‌ای عظیم از برف و یخ) در این کوه بسیار معمول است. از طرفی بوران‌های شدید برف ناگهان ظاهر می‌شوند و دمای زیر صفر را حتی سردتر می‌کند. هنگام کوه‌نوردی زمین یخ‌زده زیر پاهای شما می‌تواند شکافته شود و شیارهایی را به عمق بیش از 30 متر را نمایان کند. همچنین نزدیک قله، منطقه‌ای وجود دارد که به منطقه مرگ معروف است. در این منطقه هوا بسیار غلیظ و فاقد اکسیژن است طوریکه به سختی می‌توانید نفس بکشید. هیچ زندگی در بالای قله اورست وجود ندارد. انسانهایی که به قله می‌رسند باید بلافاصله برگردند و به پایین بیایند، در غیر این صورت، آنها با مرگ حتمی روبرو می‌شوند؛ اما با وجود این خطرات فراوان، کوهنوردان سال به سال به این محل باز می‌گردند. طبیعی است که تعجب کنیم چرا کسی چنین خطری را برای ایستادن در قلة کوه را به جان می‌خرد؟ افراد مختلف دلایل مختلفی دارند؛ اما وقتی از یک کوهنورد سؤال شد که چرا می‌خواهد کوه اورست را صعود کند؟ پاسخ او ساده بود: "به خاطر آن که آنجا ایستاده است."